İki delikanlı ortadan yok olduktan sonra, acaba onlara daha önce Sofya'da bir sokakta filan rastladım mı, ya da bir kahvede gözüme iliştiler mi diye düşündüm, ama neye benzediklerini bir türlü anımsayamadım. Basbayağı, sevimli iki adamdı işte, davranışlarında da olağandışı bir yan yoktu; olağandışı olan şey benim evime bıraktıkları iki tel çubuktu. Yeni bir bulgunun sahibiydim, ama bunun yüzünden evim sorunlarla dolup taşıyordu. Şu kötü dünyamızda, televizyon yayıncılığında böylesine ileri, böylesine inanılmaz bir adımın atılabileceğine inanamıyordum. İkinci düşüncem, bunların dünya küresi dışından bir uygarlıktan olmalarıydı, ama başka dünyalıların bizim gezegenimize gelip de Yordan Radiçkov'un televizyonunu onarmak üzere evine damlayacaklarını, Aralık ayının sonunda gizemli bir biçimde görünmüş, yine öyle ortadan kaybolmuş bir köpekten söz edeceklerini düşünmek güç.
Bütün bunları bizim elektrik aracımızın taşlaması saymak yanlış olmaz sanırım; bir şey ne kadar karmaşıksa o kadar kusurludur.
Evet, bunlar doğu olabilirdi, yani içi boş televizyonum şu anda çalışıyor olmasaydı, bu bir yergi olabilirdi. Ama televizyon babırdanıp durduğu gibi, spiker de arada bir beni süzerek dış haberleri okuyordu Çocuklar birbirlerine bakarak yanıma oturdular, oğlan birşeyler söylemek ister gibiydi, kız gülümsüyordu. Önce oğlum sordu, sonra kızım, onların gençlik meraklarını doyurabilmek için elimden geldiğince çocuksu bir öykü uydurmalıydım ve sanırım düşsel olduğu için çocuklar onu sevdiler. İzin verin de, burada size de anlatayım.
O iki delikanlı, servis istasyonundan falan değillerdi. Dört-beş gündür ortalığı kasıp kavuran şu kasırgaya bakarsanız, yeryüzü atmosferine yaklaşan yabancı bir cismin bu rüzgara neden olabileceğini kabul edersiniz. Bu yabancı cisim, başka dünyalıların yaptıkları olağan bir uzay gemisiydi. Uzay gemisini kullanan iki genç, geçerken bizim gezegenimize uğramaya karar verdiler. Yeryüzüne inip orayı inceledikten sonra tekrar havalanmak istemişlerdi, ama, araçlarında bir bozukluk olduğunu gördüler. Nasıl onarsınlar? Akıllarına ilk gelen şey televizyonlu bir eve girip, uzay gemisini onarmak için gerekli parçaları oradan aldıktan sonra yerine bu iki tel çubuğu koymak oldu -onlar için bu çok basit bir şey, çünkü öteki gezegendeki bütün televizyonlar görüntüyü ve sesi bu iki tel çubukla alırlar. İki genç de işte bunu yaptı. Servis istasyonuna ettiğim telefonu dinlemek onlar için işten bile değildi, hemen verilen adrese damladılar.
Bunu daha önceden bilseydik, onlardan, gezegenleriyle ilgili ayrıntılı bilgi isterdik, rüzgarlıklarını, hatta kısık gözlüsünün koltuğunun altındaki deri kavunu satın alabilirdik. Şu anda başka bir gezegenin eşyalarına sahip olan, insanoğlunun bin ya da iki bin yıl sonra öğreneceği birtakım gizleri bilen yalnızca biz olacaktık. Ama genç arkadaşların davranışları öylesine doğal öylesine normaldi ki, başka bir dünyadan gelmiş olabilecekleri kimsenin aklına gelmedi. Tuhaf değil mi, konyak bile içtiler, hem de çok hoşlarına gitti.
(...)Yordan Radiçkov, Sıcak Öğle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder