İş

   İşyeri bir dergi yayıncısının dağıtım eviydi ve paketleme tezgâhının başında dikilip miktarların faturadakilerle örtüştüğünü görmek için siparişleri kontrol ediyorduk. Sonrasında faturayı imzalıyor ve ya siparişi şehir dışı teslimat için siparişi hazırlıyor ya da yerel kamyon teslimatı için dergileri bir yana ayırıyorduk. İş kolay ve sıkıcı ama tezgahtârlar mütemadi bir keşmekeş hâlindeydi. İşleri hakkında endişeliydiler. Genç adam ve kadınlardan bir karışım vardı ve görünürde bir ustabaşı yok gibiydi. Birkaç saat sonra kadınlardan ikisi arasında bir tartışma başladı. Dergiler hakkında bir şeydi. Çizgi romanları paketliyorduk ve tezgâhta bir şeyler yanlış gitmişti. Tartışma devam ettikçe iki kadın hiddetlendi. 

   "Bak," dedim "bu kitaplar bırak üzerinde tartışmaya okumaya bile değmez." 

   "Pekâlâ," dedi kadınlardan biri, "senin bu iş için çok iyi olduğunu biliyoruz." 

   "Çok iyi?"

   "Evet, tavrın. Farkına varmadığımızı mı sandın?"

  İşte o an ilk kez öğrendim ki sadece işini yapmak yeterli değildi, işe bir ilgin, hatta bir tutkun olması gerekiyordu. 

  Orada üç veya dört gün çalıştım, sonra Cuma günü saati saatine maaşımız ödendi. Bize içinde yeşil banknotların ve tamı tamına bozuklukların olduğu sarı zarflar verilmişti. Hakiki para, çek yok. 

   Paydos saatine doğru, kamyon şoförü biraz erken geldi. Bir dergi yığını üzerine oturup bir sigara yaktı. 

   "Evet, Harry," dedi tezgâhtarlardan birine, "Bugün bir zam aldım. İki dolarlık bir zam aldım." 

   Paydos vaktinde bir şişe şarap için bir yerde takıldım, odama çıktım, bir içki içtim ve sonrasında aşağı kata inip şirketimi aradım. Telefon uzun süre çaldı. Nihayet Bay Heathercliff açtı. Hâlâ oradaydı. 

   "Bay Heathercliff?"

   "Evet?"

   "Ben Chinaski."

   "Evet, Bay Chinaski?"

   "İki dolarlık bir zam istiyorum."

   "Ne?"

   "Aynen. Kamyon şoförü bir zam almış."

   "Fakat o iki yıldır bizle birlikte."

   "Bir zama ihtiyacım var."

   "Size şu and haftada on yedi dolar veriyoruz ve siz on dokuz mu istiyorsunuz?"

   "Aynen. Alıyor muyum almıyor muyum?"

   "Ne yazık ki bunu yapamayız."

   "O hâlde istifa ediyorum." Telefonu kapadım.



   Charles Bukowski, Factotum
   Çeviri: İTC