Josef Vissarionoviç Stalin'in dikkatine
Pek saygın Josef Vissarionoviç!
"Çağdaş bir yazar olma arzusu içimde gittikçe artıyordu. Fakat aynı anda görünüyordu ki, dönemini resmetmek isteyen, kimi önemli çalışmayı uyum içinde olumlu bir sonuca götürmeyi arzulayan, bağımsız düşüncelere sahip olamaz ve gerekli sakinlik içinde bulunamaz.
"Günümüz fazla canlı, fazla çalkantılı, çok sinir bozucudur; ve yazar bunun bilincine varamasa bile kalemi yerici olmaktadır."
"...Bütün yaşamım boyunca, bana kişiliğimle ilgili kimi büyük özveride bulunmanın düşeceği ve yurdumdan uzakta öğrenimde bulunmamın vatan hizmeti olacağı duygusunu taşıdım."
"Yalnız bir şey biliyordum: Eğer dışarı gidersem, bu, hiçbir zaman, yabancı ülkelerde eğlenmek için olmayacak, daha çok Rusya dışında bulununca ancak Rusya'nın değerini anlayacağımı ve ancak ondan uzak kalınca onun aşkına varacağımı duyarmışcasına acı çekmeyi denemek için olacaktır.
1 Temmuz'dan 1 Ekim 1931'e kadar bana dışarı çıkış izni verilmesi konusunda Sovyetler Birliği Hükûmeti nezdinde bir girişimde bulunmanız için size yalvarıyorum..
Bir buçuk yıllık sessizlikten sonra, önüne geçilemez bir yaratma gücünün, içimde yeni projeler, geniş ve sağlam projeler yeşerttiğini belirtme zorunluluğunu duyuyorum ve Hükûmet'in bana bunu gerçekleştirme olanağı sağlamasını rica ediyorum.
1930 sonundan beri yoğun sıkıntılar, sinir bozuklukları, kalp ağrıları nöbetlerinden acı çekmekteyim, ben bir tür yaşayan ölü haline geldim.
Fikirler, projeler, bende çok, fakat fiziki gücüm, hiç kalmadı, projelerin gerçekleştirilmesi için gerekli koşullara gelince, bunlar hiç yoktur.
Hastalığımın nedeni iyi bilinmektedir ve bu çok açıktır.
Rusça yazan yazarlara açılan etkinlik alanında, edebiyatın biricik kurdu bendim. Bana tüylerimi boyama öğütlendi. Aptalca bir öğüt bu. Bir kurt boyandığında ya da kırkıldığında, bir kanişe benzemez.
Ve beni tam bir kurt saydılar: İnsanı çökertmek için edebiyatçıların bulduğu en iyi kurallara göre, ben yıllar yılı kapalı bir yerde bırakıldım.
Yüreğimde kin taşımıyorum, fakat çok yorgunum ve 1929 sonunda iyice yıkıldım. Yabani hayvanların bile yorgunluğun ne olduğunu anladığını biliyor musunuz?
Yabani hayvan, bir kurt, bir edebiyat adamı olmaktan vazgeçti. Açık söylersek bu, gevşemedir.
Suskun bir yazar mı, artık o yok. Susuyorsa, o gerçek bir yazar değildir, hepsi bu.
Ve gerçek bir yazarın eğer sesi çıkmıyorsa o çürümeye mahkumdur.
Hastalığımın nedeni yaşadığım koğuşturma yıllarında ve bunu izleyen sessizliğimde aranmalıdır.
(...)
Yevgeny Zamyatin, Mihail Bulgakov, Stalin'e Mektuplar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder